کیفیت پایین قطعات و لوازم یدکی، هزینه‌های گارانتی خودروها را به شدت افزایش داده و خودروسازان را با زیان‌های سنگین مواجه کرده است. در دوره گارانتی، تعویض قطعات معیوب هزینه‌های هنگفتی به بار می‌آورد که اگر خودروسازان از قطعات باکیفیت استفاده می‌کردند، این هزینه‌ها به صفر یا نزدیک به صفر می‌رسید.
به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، در سال‌های اخیر کیفیت پایین قطعات یدکی به یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های حوزه خودرو تبدیل شده است. دوره گارانتی، که معمولاً ۲ تا ۵ سال یا کیلومتراژ مشخصی را پوشش می‌دهد، به جای تضمین رضایت مشتری، به کابوسی برای خودروسازان تبدیل شده است و هزینه‌های تعویض قطعات معیوب در این دوره، زیان‌های مالی سنگینی به شرکت‌ها تحمیل می‌کند. کارشناسان معتقدند که اگر خودروسازان از قطعات باکیفیت استفاده می‌کردند، این هزینه‌ها به حداقل می‌رسید. اما چرخه معیوب صنعت خودرو، که در آن خودروسازان خود مقصر اصلی هستند، این مشکل را تشدید کرده است.
هزینه‌های گزاف گارانتی؛ از تعویض تا زیان
در دوره گارانتی، قطعات معیوب مانند سیستم تعلیق، گیربکس، ECU، پمپ سوخت و حتی قطعات بدنه به طور مکرر تعویض می‌شوند. این هزینه‌ها شامل نیروی کار، حمل‌ونقل، انبارداری و خسارت به اعتبار برند است. در حالی که استاندارد جهانی تعویض قطعات در گارانتی کمتر از ۵ درصد است، در ایران این رقم ممکن است به ۲۰-۳۰ درصد نیز برسد. این یعنی ممکن است از هر ۱۰۰ خودروی فروخته‌شده، ۲۰ تا ۳۰ دستگاه نیاز به تعویض قطعات اساسی در دوره گارانتی پیدا کنند.
این هزینه‌ها مستقیماً به زیان خودروسازان اضافه می‌شود. گزارش‌های مالی نشان می‌دهد که خودروسازان بزرگ زیر بار هزاران میلیارد تومان زیان انباشته فعالیت می‌کنند که بخش قابل‌توجهی از آن به هزینه‌های گارانتی مربوط است. اگر قطعات از کیفیت بالاتری برخوردار بودند، این هزینه‌ها به صفر یا نزدیک به صفر می‌رسید. به عنوان مثال، در ژاپن، هزینه گارانتی کمتر از ۲ درصد قیمت خودرو است، در حالی که در ایران این رقم بسیار قابل توجه تر است.
خودروسازان، مقصر اصلی
خودروسازان با اولویت دادن به کاهش هزینه‌های تولید، صنعت قطعه‌سازی را به سمت تولید قطعات ارزان و بی‌کیفیت سوق داده‌اند. بیش از ۷۰ درصد قطعه‌سازان ایران یا زیرمجموعه خودروسازان هستند یا به آن‌ها وابسته‌اند. این وابستگی، رقابت را از بین برده و کیفیت را فدای قیمت کرده است. خودروسازان با قراردادهای انحصاری و فشار برای کاهش قیمت، قطعه‌سازان را مجبور به استفاده از مواد اولیه نامرغوب، فرآیندهای تولید غیراستاندارد و حذف آزمایش‌های کیفی می‌کنند. نتیجه؟ قطعاتی که در کمتر از ۱۰,۰۰۰ کیلومتر خراب می‌شوند.
کیفیت پایین قطعات، فراتر از زیان خودروسازان، اثرات گسترده‌ای دارد. مصرف‌کنندگان با خودروهایی مواجه می‌شوند که در دوره گارانتی مدام به تعمیرگاه می‌روند، که این امر علاوه بر هزینه‌های مستقیم، هزینه‌های غیرمستقیم مانند اتلاف وقت، کاهش بهره‌وری و نارضایتی را به همراه دارد. از سوی دیگر، قطعه‌سازان نیز در دام این چرخه گرفتار شده‌اند و نمی‌توانند در تحقیق و توسعه سرمایه‌گذاری کنند و این وضعیت، صنعت خودرو ایران را از رقابت جهانی دور نگه داشته است.
این در حالی است که در کشورهای پیشرفته، خودروسازان با انتخاب تأمین‌کنندگان مستقل و رقابت‌پذیر، کیفیت را تضمین می‌کنند. به عنوان مثال، تویوتا با سیستم «تأمین‌کننده‌های چندگانه» و استانداردهای سختگیرانه، نرخ تعویض قطعات در گارانتی را به کمتر از ۱ درصد رسانده است. در ایران، اما انحصار و وابستگی، کیفیت را قربانی کرده است.
کیفیت پایین قطعات یدکی، که ریشه در سیاست‌های خود خودروسازان دارد، هزینه‌های گارانتی را به سطحی غیرقابل تحمل رسانده و زیان‌های میلیاردی ایجاد کرده است. این چرخه معیوب، که با وابستگی قطعه‌سازان و اولویت قیمت بر کیفیت شکل گرفته، بدون اصلاحات ساختاری، از جمله استقلال قطعه‌سازان، اعمال استانداردهای کیفی و سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه، ادامه خواهد یافت. خودروسازان باید بپذیرند که هزینه کیفیت، سرمایه‌گذاری در آینده است، نه هزینه اضافی. تنها با این نگاه، می‌توان از زیان‌های گارانتی کاست و صنعت خودرو را به سمت پایداری هدایت کرد.
نوشته کیفیت پایین قطعات یدکی؛ عامل زیان‌های میلیاردی خودروسازان اولین بار در اسب بخار. پدیدار شد.
The post کیفیت پایین قطعات یدکی؛ عامل زیان‌های میلیاردی خودروسازان appeared first on فروشگاه آسان وی.
دیدگاه خود را بنویسید